appel

appel [aapel]

〈m.〉

1 roep ⇒ oproep, appel

2 beroep 〈ook juridisch〉

3 sein ⇒ teken

4 telefoongesprek ⇒ telefoontje

5 〈kaartspel〉invite

♦voorbeelden:

1    l'appel du large • de lokroep van de zee

      appel d'offres • aanbesteding bij inschrijving

      faire l'appel • het appel afnemen, de namen afroepen

      manquer à l'appel • op het appel ontbreken

      recevoir un appel pressant • een dringend verzoek om hulp krijgen

      sonner l'appel • appel blazen

      appel au secours, à l'aide • hulpgeroep

      appel aux armes • (het) onder de wapenen roepen

      ordre d'appel sous les drapeaux • oproep voor militaire dienst

2    〈juridisch〉 fol appel • ongegrond beroep

      faire appel à qn. • een beroep op iemand doen

      faire appel d' un jugement • tegen een vonnis in beroep gaan

      décision sans appel • onherroepelijk besluit

  → cour, numéro 

3    appel de phare • lichtsignaal 〈van automobilist〉

      appel du regard • wenken met de ogen, lonken

4    appel téléphonique • telefoontje 〈dat men ontvangt〉

¶    appel d'air • trek(gat) van schoorsteen

      faire un appel du pied • voetje vrijen

m

1) (op)roep

2) beroep, appel [jurisch]

3) roeping

4) aantrekkingskracht

5) sein, teken

6) telefoongesprek, telefoontje

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.